19-20-21JANUARI 2024
19-20-21De Velofollies Kasseiroutes hadden jullie wellicht al ontdekt. Omdat vlammen over kinderkopjes niet voor iedereen is weggelegd, dokterden we ook een Fietsroute voor Windklievers uit, want ja, de Moeren kan je niet laten schieten als je in Kortrijk bent. We werkten 3 afstanden uit zodat iedereen in optimale omstandigheden aan zijn trekken komt.
>> DOWNLOAD DE ROUTEBESCHRIJVING 'WINDKLIEVERS'
Uiteraard is het startpunt van al deze routes Kortrijk Xpo. Ook kennen de 3 routes dezelfde aanvang en hetzelfde slot. In het begin wat heuvelachtig en slingerend over smalle wegen. En naar het einde toe over wat meer vlakke wegen terug richting standplaats. Ook hebben ze allemaal een gelijk aantal hoogtemeters. Meteen na het op gang trekken, begint de weg al aardig op te lopen. Onze longen zijn zo meteen geopend, de trend is gezet. Van Kortrijk gaat het richting Aalbeke en Rekkem over de typisch West-Vlaamse slingerwegen.
Verderop nemen we een kleine duik richting de Leie. Langs deze rivier zetten we koers richting Menen en tot aan de haven volgen we het jaagpad om van daar af terug over te schakelen naar de gewone wegen. We bollen vervolgens richting Wervik, waar het op deze winterse dag ondertussen is beginnen miezeren. Aangezien ze hier de Flandrien-kaas maken, trekken we ons daar niets van aan. Gelukkig liggen er nog zonnestralen in het verschiet, zou later tijdens onze verkenning blijken.
Wanneer de zon zijn weg vindt door de wolken zijn wij ondertussen aangekomen in de kleinste stad van België. Veel meer dan 1.000 mensen wonen er in Mesen niet. Aan het Messines Ridge British Cemetery draaien we rechtsaf terug 1 van de typische wegen van hier in. We komen uit bij de ‘Pool of Peace’. Het is een mijnkrater in Wijtschate die ontstaan is tijdens de slag om Mesen in WOI. Zeker de moeite om eens een kijkje bij te nemen. Al moeten wij bekennen dat we er zelf niet stopten wegens de drukte, een volle bus toeristen was ons voor.
Na de Pool of Peace is het tijd om richting de Kemmelberg te rijden. Jawel, met dit gezegd te zijn is het tijd om het Heuvelland aan te vatten. We rijden de Kemmelberg deze keer niet langs de meest gekende weg op via de kasseitjes, maar kiezen een steile zijkant die dan ook weer boven op de kasseien uitkomt. Boven gaan we dan links om over de kasseien naar beneden te dokkeren. Zeker als het er nat ligt, moet je toch wel even uitkijken. Eens we van de kasseien komen, kunnen we eens goed gas geven. In dalende lijn met de wind in de rug wanen we ons even in een echte Vlaamse klassieker.
Vanuit het Heuvelland zetten we koers richting de rand van Poperinge, waar we onderweg nog de Sulferberg over mogen knallen. Als we rondom ons kijken, zeggen we tegen elkaar hoe mooi het hier eigenlijk wel niet is om te fietsen. Veelal wegen die maar 1 auto breed zijn en slingeren door de velden. We moeten er even om lachen, maar het lijkt hier wel het Toscane van Vlaanderen. Via Toscane zetten we koers richting Frankrijk. Want eens we in Roesbrugge aankomen, spelen we met de Belgisch Franse grens. Dit is dan ook het verste punt van de route, tijd voor ons om de terugweg aan te vatten. Vanaf hier loopt de route voor 50% over zowel verbindingswegen van dorp naar dorp, als over rustigere boerenweggetjes waar het soms wel opletten is voor tegenliggend verkeer.
Wanneer we met de wind mee zeilen richting Ieper komen we nog tal van oude militaire begraafplaatsen tegen. Langs Ieper doet het ons ook meteen denken aan de jaarlijkse herdenking aan alle gesneuvelde soldaten tijdens de wereldoorlogen. De Menenpoort passeren we dan ook op een boogscheut. Wat verderop trekken we richting Hill 62, waar we net voordien ook het gelijknamige museum passeerden. De 62 staat voor de hoogte boven zeeniveau. Dus om hier te geraken moeten we een klein stukje bergop. Eenmaal boven komen we uit op een smal grindweggetje dat perfect te doen is met de racefiets. Boven houden we toch halt om te genieten van het uitzicht en even stil te staan bij de aangrijpende gebeurtenissen die hier ooit plaatsvonden.
Vanaf hier is het nog zo’n 30 km tot we terug in Kortrijk stranden. Terug over de combinatie van achterliggende en gewestwegen komen we andermaal uit in Menen. Hoog tijd om eens te stoppen om onze bidons te vullen om het laatste half uur door te komen. We hadden beter al een keertje in Ieper getankt, want we zitten nu al even zonder brandstof en voelen onze motor wat tegensputteren. Zeker met het koude weer vraagt het deze tijd van het jaar wat extra energie om de motor warm te houden. Opletten, dus!
Bij de lokale krantenwinkel worden we wel aangenaam verrast wanneer we buiten komen en een vrouw bij onze fiets staat te wachten tot we terug zijn. Ze was onder de indruk van onze fietsen en wilde ze even bewaken, altijd leuk als je zo terug aan je fiets komt. Van Menen tot Wevelgem rijden we weer langs de Leie, we leggen ons plat op ons stuur wanneer het toch redelijk begint te regenen en we niet snel genoeg dat laatste eindje kunnen verorberen. Gelukkig voor ons is het dan nog maar een 10-tal km, en kunnen we voldaan onze fietscomputer afduwen na een kleine 5 uur genieten op de fiets.
Voor wie 141 km wat veel of wat weinig vindt, zijn er opties. Zoals eerder beschreven zijn deze qua begin en einde ongeveer hetzelfde te noemen. Voor de langste versie doe je nog een extra lus die op zijn beurt via Oost-Cappel de grens over gaat naar de Franse Moeren, les Moëres. Na deze lus kom je op dezelfde weg terug als de 141 km lange route. Voor de 109 km lange route kan je onderweg ook wat Plugstreets verwachten. Nadien doe je via de Rosenberg ook het Heuvelland aan met onder meer de Kemmelberg. Nadien zal je ook nog de Baneberg op knallen, de ‘Bananenberg’ zoals Jan-Willem van Schip het ooit verwoordde na Gent Wevelgem. Rodeberg, Scherpenberg en Hill 60 zitten er ook nog bij als noemenswaardige beklimmingen.
Download GPX Velofollies Fietsroute voor Windklievers - 109 km
Download GPX Velofollies Fietsroute voor Windklievers - 141 km
Download GPX Velofollies Fietsroute voor Windklievers - 165 km